Δώδεκα αφηγήματα και ένας πρόλογος που αφηγείται τον ίδιο του τον εαυτό. Την ανάγκη της αφηγήσεως και της ακοής. Σαν μέσα σε όνειρο, όπου δεν ξέρεις και δεν χρειάζεται να ξέρεις ποιος είναι ο αφηγητής και ποιος ο δέκτης της αφηγήσεως. Εκείνο που χρειάζεται είναι η δυνατότητα της ακοής, ακόμα και εκτός του ήχου. Άλλωστε θα ήταν μάταιη η προσπάθεια να αφηγηθεί κανείς τις έννοιες. Το έρμα δηλαδή που προέρχεται από τις ερμηνείες του όλου κόσμου και του όλου χρόνου. Έτσι όπως ήταν πριν ανακαλυφθεί το μηδέν και όπως ποτέ δεν θα ξαναγίνει, αφότου υπήρξε ο Έρως. Μπορείς όμως να προσπαθήσεις με τις λέξεις του. Αρχίζοντας από μια υπόθεση ακοής. Που, με τη σειρά της, έχει ήδη υποσκάψει τις βεβαιότητες της όποιας αφηγήσεως. Δώδεκα αφηγήματα λοιπόν και ένας πρόλογος για ένα παιχνίδι που δεν θα τελειώσει ποτέ.